بیشتر در مورد عسل بدانید

عسل محصول جانبی شهد گل و دستگاه گوارش فوقانی زنبور عسل است

که از طریق فرآیند کم آبی در داخل کندو متمرکز می شود.

عسل دارای ترکیب شیمیایی بسیار پیچیده ای است که بسته به منبع گیاه شناسی متفاوت است.

از زمان های قدیم هم به عنوان غذا و هم به عنوان دارو استفاده میشده است.

استفاده انسان از عسل به حدود 8000 سال پیش برمی گردد که در نقاشی های عصر حجر به تصویر کشیده شده است.

عسل طبیعی علاوه بر نقش مهمی که در طب سنتی دارد،

طی چند دهه گذشته توسط چندین گروه تحقیقاتی مورد بررسی های آزمایشگاهی و بالینی قرار گرفته

و در طب نوین جایگاهی پیدا کرده است.

گزارش شده که عسل بر روی حدود 60 گونه باکتری، برخی از گونه های قارچ و ویروس ها اثر مهاری دارد.

ظرفیت آنتی اکسیدانی عسل در بسیاری از شرایط بیماری مهم است و به دلیل طیف گسترده ای

از ترکیبات از جمله فنول ها، پپتیدها، اسیدهای آلی، آنزیم ها و محصولات واکنش میلارد است.

از عسل در برخی از حالات گوارشی، قلبی عروقی، التهابی و نئوپلاستیک نیز استفاده میشود

عسل یک محصول طبیعی است که به دلیل اثرات درمانی آن بسیار مورد استفاده قرار گرفته است.

گزارش شده است که حاوی حدود 200 ماده است. عسل عمدتاً از فروکتوز و گلوکز تشکیل شده ، اما

همچنین حاوی فروکتو _ الیگوساکارید و بسیاری از اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مواد معدنی و آنزیم ها است

ترکیب عسل بسته به گیاهانی که زنبور از آنها تغذیه می کند متفاوت است.

با این حال، تقریباً تمام عسل طبیعی حاوی فلاونوئیدها

(مانند آپیژنین، پینوسمبرین، کامفرول، کوئرستین، گالانژین، کریزین و هسپرتین)

اسیدهای فنولیک (مانند اسیدهای الاژیک، کافئیک، پی کوماریک و فرولیک)، اسید اسکوربیک

کاتالاز، توکوفرول ها هستند. CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون احیا شده (GSH)

محصولات واکنش Millard و پپتیدها. بیشتر این ترکیبات با هم کار می کنند تا یک اثر آنتی اکسیدانی هم افزایی ایجاد کنند.

عسل قرن هاست که در طب سنتی جایگاه ارزشمندی داشته است

با این حال، به دلیل عدم پشتیبانی علمی، کاربرد محدودی در پزشکی مدرن دارد

از دیرباز مشاهده شده است که می توان از عسل برای غلبه بر مشکلات کبدی، قلبی عروقی و دستگاه گوارش استفاده کرد

مصریان باستان، آشوری ها، چینی ها، یونانی ها و رومی ها از عسل برای زخم ها و بیماری های روده استفاده می کردند

از چند دهه پیش، عسل توسط چندین گروه تحقیقاتی مورد بررسی های آزمایشگاهی و بالینی قرار گرفت

قابل توجه ترین کشف، فعالیت ضد باکتریایی عسل بود که در مطالعات متعددی به آن اشاره شده است

عسل طبیعی در برابر بسیاری از ارگانیسم ها از جمله سالمونلا، شیگلا، اشریشیا کلی

هلیکوباکتر پیلوری ، و غیره فعالیت باکتری کشی از خود نشان می دهد.

در مدل التهابی کولیت، عسل به اندازه درمان پردنیزولون موثر بود.

نشان دادند که عسل ممکن است دارای فعالیت ضد التهابی باشد و پاسخ‌های ایمنی را در یک زخم تحریک کند

نشان داده شده است که در برخی از مطالعات آزمایشگاهی از اکسیداسیون لیپوپروتئین با چگالی کم

ناشی از گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) جلوگیری می‌کند

بنابراین محافظت مفیدی از قلب و عروق نشان می‌دهد.

عسل همچنین دارای فعالیت ضد نئوپلاستیک در سرطان مثانه تجربی بود

این مقاله به بررسی کاربردهای مهم سنتی و مدرن عسل طبیعی در بیماری های انسان پرداخته است.

ترکیبات شیمیایی عسل

عسل طبیعی حاوی حدود 200 ماده از جمله اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مواد معدنی و آنزیم ها است

اما در درجه اول حاوی قند و آب است. شکر ۹۵ تا ۹۹ درصد ماده خشک عسل را تشکیل می دهد.

ترکیبات کربوهیدرات اصلی عسل فروکتوز (32.56 تا 38.2 درصد) و گلوکز (28.54 تا 31.3 درصد) است

که 85 تا 95 درصد کل قندهایی را تشکیل می دهد که به راحتی در دستگاه گوارش جذب می شوند.

قندهای دیگر عبارتند از دی ساکاریدها مانند مالتوز، ساکارز، ایزومالتوز تورانوز، نیجروز، ملی بیوز، پانوز، مالتوتریوز، ملزیتوز

چند الیگوساکارید نیز وجود دارد. عسل حاوی 4 تا 5 درصد فروکتولیگوساکارید است

که به عنوان عوامل پروبیوتیک عمل می کند. آب دومین جزء مهم عسل است.

اسیدهای آلی 0.57 درصد عسل را تشکیل می دهند و شامل اسید گلوکونیک است

که محصول جانبی هضم آنزیمی گلوکز است. اسیدهای آلی مسئول اسیدیته عسل هستند

و تا حد زیادی به طعم مشخص آن کمک می کنند. غلظت ترکیبات معدنی از 0.1٪ تا 1.0٪ متغیر میباشد